Geoffrey Wawro „Wojna Austriacko-Pruska”

Zawsze gdy zastanawiam się jakie wydarzenie w latach 1815-1914 w Europie, było najbardziej brzemienne w skutki, do głowy przychodzi mi wojna Prusko-Austriacka w 1866 roku.

Musimy pamiętać, że ta wojna nie tylko miała poważne konsekwencje dla Austrii, która utraciła status mocarstwa, a także rozpadła się na dwa państwa (bo Węgry uzyskały tak szeroką autonomię, że niemal można mówić wręcz o niepodległości). Co najważniejsze, ta wojna uruchomiła ciąg zdarzeń które doprowadziły do wybuchu obydwu wojen światowych.

Sam opisywany tu konflikt, to opis kontrastów pomiędzy nowoczesną armią pruską, a konserwatywną austriacką. Pomiędzy karabinem odtylcowym a ładowanym odprzodowo. Między elastyczną taktyką działań dobrze wyszkolonej piechoty, a pędzeniem niewyszkolonych rekrutów w kolumnie szturmowej na bagnety, tak samo jak robili to Francuzi pod Valmy, w 1792 roku.

Austria nie musiała przegrać tej wojny, posiadając przewagę strategiczną, jednak nieudolność głównodowodzącego, gen. Benedeka spowodowała roztrwonienie tej przewagi. Właśnie wtedy, monarchia Habsburska, wstąpiła na ścieżkę wiodącą w niebyt, a Europa ruszyła ścieżką prowadzącą do horroru pierwszej i drugiej wojny światowej.

W następnym wpisie, postaram się opisać pokrótce książkę relacjonującą konflikt który wynikł bezpośrednio z pruskiego zwycięstwa nad Austrią: wojnę Francusko-Pruską w latach 1870-71.

Bolek